استان : سيستان و بلوچستان
نام : سراوان
وجه تسمیه : از دو کلمه «سرا» به معنی «مکان» و «وان» به معنای «بلندی» تشکیل شده که به «جای بلند» اشاره دارد.
نام قدیم : سر استون، شستون و شهستان
سوغات : سوزن دوزى، سفال کلپورگان، خرما، حصير بافى و سکه دوزى
شهرت : زادگاه خورشید ایران و سرزمین نخل و نگاره
گویش محلی : گویش سراوانی
مشاهیر : مولوی شهداد مسکانزهی، مولوی عبدالعزیز ساداتی، سیدعبد الرحمن سید زاده، عبدالاحد پاکباز
آب و هوا : گرم و خشک، کویری و کم باران
جاذبه ها : سنگ نگاره‌های ۱۰ هزار ساله دره نگاران، آبشار چوتین گون، موزه زنده کلپورگان، غار مشتوک، قلعه تاریخی بخشان، مناره‌های تاریخی در مساجد روستاهای زنگیان و آسپیچ، مقبره سلطان بابا حاجی و مقبره خواجه محمد مرشد، مسجد جامع دزک، روستای زیبای ناهوک، تپه نمکی روستای گشت، قبرستان قدیمی گشت، قلعه سینوکان، رودخانه فصلی ماشکید (ماشگل)، آبشار کوهک، منطقه کوهستانی هیدوج
نکات مهم : ۱- رشته کوه "سیاهان" طولانی‌ترین رشته کوه این شهرستان است که از منطقه "ناهوک" تا محدوده کشور پاکستان ادامه دارد. ۲- سراوان نخستین نقطه در کشور است که خورشید در آن طلوع می‌کند. ۳- سفالگری، سوزن دوزی، ساخت النگوها و اشیا زینتی شیشه‌ای، بافت قالیچه های بلوچی از صنایع دستی این شهرستان محسوب می‌شود.