استان : مرکزی
نام : ساوه
وجه تسمیه : ۱- ساوه بر وزن کاوه، از نام پهلوانی تورانی به نام «ساوه‌شاه» گرفته شده‌است. ۲- ساوه تغییریافته واژه سه‌آبه به معنای مکانی با سه رودخانه خوانده شده‌است. ۳- گروهی نام آن را مأخوذ از واژه اوستایی "سَوا Sava" یا واژه پهلوی " سَوَکا Savaka" دانسته‌اند. ۴- ساوه در زبان فارسی به معنای خرده‌طلا است، نام بخش‌هایی مانند زرند، گواه کاربرد این معنی برای منطقه ساوه‌است.
نام قدیم : سه‌آبه
سوغات : انار، انجیر خشک، طالبی، نان ماستی (نون ماستی یا نون قندی) و چوکه.
شهرت : شهر انار
گویش محلی : زبان فارسی و لهجه ساوه ای
مشاهیر : حسین بن روح نوبختی، حكيم زين الدين عمر بن سهلان ساوجی، خواجه سعد الدين ساوجی، خواجه جمال الدین سلمان بن علاءالدین محمد ساوجی مشهور به سلمان ساوجی، شهید دکتر مصطفی چمران، ابوالفرج ساوجی، تیلیم خان، ابوسعد آوی، ابوطاهر خاتونی، افضل‌الدین ساوی، بهاءالدین ساوجی، فرخنده ساوجی، علامه تاج‌الدین آوی، ملا صالح ساوجی، خواجه نصیر طوسی، سعدالدین ساوجی، عمادالدین ساوجی، ابونصر آوی، میرزا موسی طبیب ساوجی، حبیب‌الله ساوجی، سید احمدخان ساوه‌ای، یوسف عادل شاه ساوی، شیخ جمال‌الدین ساوجی، ابوالفضل جلیلی، محسن محسنی‌نسب و ...
آب و هوا : کم بارش، گرم و خشک، با تابستان گرم و زمستان کمی سرد.
جاذبه ها : بازار ساوه، مسجد جامع ساوه، مناره مسجد جامع، مناره مسجد میدان، مسجد سرخ یا انقلاب، مسجد بازار ساوه، گنبد چهارسوق موزه (موزه مردم‌شناسی چهارسوق)، قلعه دختر یا قیزقلعه، امامزاده سید اسحاق از نوادگان امام موسی کاظم (ع)، ، دریاچه مصنوعی ساوه، بام ساوه، کاروانسرای عبدالغفار خان، پل سرخده، روستا و تکیه باغ شیخ، روستای گردشگری سامان، دریاچه سد الغدیر، آبشار هندس، چشمه بالقلو، آبشار آقچه قلعه، شهر زیرزمینی آوه، منطقه نمونه گردشگری روستاهای سنگستان و خلیفه کندی، کلیسای چناقچی علیا، قلعه تاریخی الویر، غار آقداش و ...
نکات مهم : ۱- ساوه یکی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوره ساسانی است که در اواخر آن دوره و در اوایل دوره اسلامی یعنی سال ۲۲ هجری، جزو ایالت جبال یا کوهستان بوده‌است. ۲- این شهر در دوران گذشته در برخورد کلان‌ترین راه‌های کاروانی میان ری باستان، همدان، اصفهان، قزوین، زنجان، قم و کاشان قرار داشته و در روزگار پارتیان یکی از خانمانهای مهم میان راهی بوده است. ۳- مارکوپولوی ونیزی و بسیاری از پیامبران و مبلغان آئینی، بازرگانان، و ایلچیان در گزارشها و نوشته‌های خود از ساوه یاد کرده‌اند. ۴- حمدالله مستوفی در مورد ساوه این‌گونه نوشته:در اول در آن زمین بحریه (دریاچه) بوده و در شب ولادت رسول اکرم آب آن به زمین فرو شد و آن از مشروبات بوده‌است و بر آن زمین شهری ساختند. بانی آن معلوم نیست و در حمله مغول‌ها باروی آن دچار خرابی شد.